In Yangon (Rangoon)

Yangon is een oude, stinkende, levendige, drukke, rumoerige, onverzorgde, interessante en toeterende stad in Myanmar.
In realiteit heerst er sinds 1962 een militaire dictatuur, maar officieel is het sinds 2011 een republiek. De president is de 69-jarige Htin Kyaw.
Het land bestaat uit zeven regio's. De meeste regio's zijn open met meer of mindere beperkingen. Officieel kun je elke regio bezoeken, als je daar de goedkeuring voor krijgt van het ministerie voor toerisme. Je kunt hier alleen de plaatsen bezoeken die de overheid je wil laten zien!

In Yangon ruikt (stinkt) het naar een combinatie van ketjap, maagzuur en diesel.
Gistermiddag ben ik in hier aangekomen op het vliegveld. Gelukkig had ik nog geld over van Thailand want na zes keer bij verschillende geldautomaten te hebben gepind had ik nog steeds geen Kyat. Gelukkig kon ik de taxirit nog betalen en lukte het pinnen wel in "the golden guesthouse".

Yangon was vroeger de hoofdstad van Myanmar. Van de een op over de andere dag werd in 2005 de nieuwe hoofdstad Naypyidaw en betekent "verblijfplaats van de koningen".
In de reisgidsen wordt deze stad niet aanbevolen. Men zegt dat deze stad bestaat uit luxe woonwijken die op Britse golfterreinen lijken.
Wat ik tot nu toe van Yangon heb gezien kun je dat van deze stad niet zeggen!
Gistermiddag ben ik op pad gegaan om de stad een beetje te verkennen.
Ik liep langs de drukke hoofdstraat en ik heb mijn ogen uitgekeken!
Ook hier zijn veel eettentjes aan de kant van de weg tussen de enorme rotzooi van vuilnis op straat, overvolle containers, open riool, stinkende, magere honden en krakkemikkige eettentjes met vies, oud materiaal.
Op straat rijden oude auto's en stinkende stadsbussen en tussendoor rijden fietsers en fietstaxi's. Als je als voetganger over wilt steken dan moet je verrekte goed uitkijken want je krijgt hier geen voorrang.
Ik denk dat je vette pech hebt als je blind bent of slecht ter been. Ik vermoed dat de blinde - als t ie al de overkant haalt - zijn stok kwijt is en z'n hond plat is; als je slecht ter been bent dan kun je maar beter een taxi nemen want de stoep is hoog en de tegels ongelijkmatig.
Ik heb al enkele keren een ambulance zien rijden met zwaailichten en sirene aan/op, maar die kan net zo goed t geluid uitzetten want ook hier wordt geen rekening mee gehouden. Het verkeer rijdt hier voetstaps of staat stil.

Vandaag heb ik een flinke wandeling gemaakt naar de Shewadagonpagode.
(Zie ook de foto's). Ik wil graag in goede conditie blijven omdat ik een trekking wil gaan doen in de omgeving van het Inlemeer.
De tegenstelling van het leven op straat in dit stadsdeel en de pagode is enorm!
Vandaag vroegen een paar kinderen mij om eten en zag ik anderen in de vuilnisbakken graaien. Ik word daar altijd een beetje 'naar' van.

De pagode is het hart van het Birmaanse boeddhisme. Meditatie en een goede sfeer -zegt men- gaan hand in hand.
Er staan tientallen pagoden, tempeltjes, klokkentorens en stoepa's in alle vormen en maten. De centrale stoepa is 98 meter hoog. De koepel is bekleed met meer dan 700 kilo goud.
In de 15e eeuw liet koningin Shin Sawbu de hoogte van de stoepa optrekken tot 98 meter. Ze gaf haar eigen gewicht in goud om het monument mee te bekleden. Alle latere vorsten deden haar na, wat de Britten de uitspraak ontlokte dat er 'meer geld zit in de Shwedagon dan in de kluizen van de Nationale Bank.'
Ik ben daar een heel aantal uren geweest en ik heb me goed vermaakt. Ik werd verschillende keren aangesproken door jongeren. Zij wilden graag een praatje maken en hun Engels oefenen. Ik zei: "Dat komt goed uit, ik ook".
Er lopen heel wat monniken en nonnen rond. De monniken zijn gekleed in een oranje of bruine pij, nonnen dragen een roze pij. Zowel de monniken als nonnen lopen hier rond met een kaalgeschoren hoofd.

Morgen ga ik naar Chinatown en morgenavond met de nachtbus naar Bagan!

Liefs, Harmien