Miaaaaaaauw, ik ben in Thipaaaaaaaw

Hallootjes,

De taxichauffeur lijkt haast te hebben.
Ik zit achterin de taxi met naast mij een vader en zoon.
De vader zit met zijn geblokte pyjama aan bij het raampje. Het raam is open en hij houdt een doekje voor zijn mond. Soms geeft hij over vanuit de achterbank. Flats!, zo de straat op. De taxichauffeur slaat er geen acht op en houdt zijn voet op het gaspedaal.
Ik ben onderweg naar het noorden, om precies te zijn naar Thipaw.
De rit, is mij verteld, gaat ongeveer vier uur duren.
Voorin zit een vrouw van ongeveer veertig jaar. Soms valt ze in slaap en ligt dan bijna met haar hoofd op de schouder van de taxichauffeur.
De oudere man is gestopt met overgeven en dat vind ik niet erg!
Hij kijkt een keer naar mij met anderhalf oog. Dat andere halve oog zit dicht. Potdicht.
Na ongeveer een uur rijden we een dorp in en stoppen we voor een gebouw.
Vader en zoon stappen uit. Zij praten wat(?) met de taxichauffeur en dan is het wachten. Waarop? Geen flauw idee.
Na ongeveer twintig minuten wordt de reis vervolgd mèt vader en zoon.
Weer een uur later stoppen we voor een lunch - heb ik trek dan?! - en stapt iedereen uit.
Ik zoek een plek in het restaurant. Even later ziie ik ook vader en zoon dwars door t restaurant lopen. Vader nog steeds met de pyjama aan op slippers. Hier geniet ik van!
De weg naar het noorden gaat dwars door de bergen. Er is veel vrachtverkeer. De taxichauffeur is een kunstenaar in hard rijden en tussen de vrachtwagens door rijden. Een paar keer gaat t bijna mis.
Ik zeg: "Meneer de taxidriver, ik zie dat je heel goed hard kunt rijden. Zou je me ook een ander tempo kunnen laten zien en dan bedoel ik 'zachter'?
Hij zou zijn best doen. En dat lukt. Vijf minuten.
Ik ben blij als de vrouw voorin de auto mij vertelt dat we er zijn!

Het noorden is een stuk groener dan het zuiden. Het ziet er fris, schoner en gezond uit.
Ik word bij het guesthouse afgezet. Daar word ik ontvangen door wel zes mensen die op een rijtje het restaurant staan en allemaal een buiging maken en enorm aardig blijken te zijn..Ik word er soms ook een beetje ongemakkelijk opvan. Als ik één beweging maak dan staan ze al naast me met de vraag of alles oke is. Dan heb ik de neiging om te zeggen. 'Goh, ik was net van plan om een hele dikke scheet te laten' maar dat zeg ik natuurlijk niet want dat is helemaal niet aardig van mij!

De eigenaar van het hotel heeft een vriend die 'trips' organiseert. Een paar dagen geleden heb ik op - een heel oud barrel - een fietstocht gemaakt. De fiets had zes versnellingen waarvan alleen de zwaarste versnelling werkte. Eén van de handremmen werkte niet. Vergeleken met de fietsen die ze hier gebruiken, was dit een prachtige fiets en de omgeving is hier prachtig.
Gisteren ben ik met mister Tom op de brommer(t) naar een bergdorpje gereden. mister Tom was ingehuurd. Ik zag het mannetje staan en dacht: "Ben jij wel zestien jaar?". Later vertelde hij mij dat hij getrouwd is en twee kinderen heeft. Dus ja, hij is zestien jaar geweest!
De nacht ervoor had het geregend en er is maar één onverharde weg naar het bergdorpje.
Allemachtig, ruim een uur lang door de blubber rijden op een onverharde weg. Soms een heel smal spoor en dikke stenen op het pad. Ik vroeg aan mister Tom of dit zijn baan was. Mister Tom vertelde dat hij bouwvakker is en dit baantje ernaast deed. 'Oh my God, hoe kom ik boven?'dacht ik.
Mister Tom bleek een handig mannetje te zijn. Hij woont in het bergdorp met zijn vrouw en twee kindjes. Hij is gewend om deze route te rijden. Dat scheelt.
Het was een dik uur een gehobbel zeg! Het leek wel of ik op een skippybal zat en met enige regelmaat torende ik ver boven mister Tom uit. Prachtig, wat een mooi uitzicht steeds!
Toen me die 'oefening' goed lukte, ging ik een stapje verder.
Op de rechte stukken spreidde ik mijn benen en probeerde met mijn handen mijn voeten te raken. Dat lukte ook heel aardig.O, wat voel ik me lenig zeg.
Ik wil het hier dan ook graag even bij laten!

Het bergdorpje telt ongeveer hondervijftig mensen. Het is erg stil in het dorp. Hier kunnen geen auto's rijden. Af en toe hoor je een scooter.
Mister Thom vertelt dat de mensen één keer per week boodschappen halen in Thipaw. Er wordt wat versleept op de scooters!
Mister Tom vertelt dat zijn vrouw in het bergdorpje op de school werkt. PPOmdat ze getriuwd zijn en een gezin hebben, wonen ze bij de school. De vier andere juffen wonen ook bij hen in huis. Pff..ik zei 'Eén leerkracht in huis
lijkt me meer dan genoeg!:-)
Mister Tom werkt inThipaw en komt twee keer per maand met zijn scooter naar huis. De rest van de maand slaapt hij in Thipaw in de kerk. Dat heeft hij met de priester overlegd.
Zodra Tom mij heeft afgezet dan brengt hij zijn gezin op de scooter weer naar boven! Vrouw, zoontje van vijf jaar en een dochtertje van vijf maanden!

Vanmorgen heb ik een boottocht gemaakt op de rivier hier in de buurt en weer een ander dorpje bezocht.
Vanmiddag ga ik met de bus naar het Inlemeer!

Nog één week Myanmar en dan terug naar Bangkok.
Ik durf gerust te zeggen dat ik verliefd ben oo dit land!
De natuur is prachtig, de mensen zijn ontzettend lief en de rust die er heerst vind ik helemaal super!

Tot later,

Liefs