Voedertijd in het klooster van New Bagan
Blijf op de hoogte en volg harmien
05 Juni 2016 | Myanmar, Mandalay
Lieve allemaal,
Oooooo, wat geniet ik enorm van deze vakantie en van dit - voor mij - nieuwe land!
Sinds vrijdagmorgen ben ik in Bagan.
Tijdens de nachtrit hier naartoe heb ik Claire uit New York ontmoet, een pittige tante met reiservaring.
Bagan is een prachtige plaats en bestaat uit drie delen. Old Bagan, New Bagan en Nyaung Oo.
Bagan is weids, rustig, groen en bezaaid met tempels, pagoden en stoepa's. Wat is het verschil?
Een stoepa is koepel- of watermeloenvormig en je kunt er niet naar binnen.
Een pagode is een offerplaats waar één of meerdere standbeelden van Boeddha staan.
Een tempel is vierkant of rechthoekig en loopt uit in een kleine stoepa. Meestal heeft een tempelvier ingangen.
Het voelt alsof ik op een eiland zit en dat komt misschien omdat ik gisteren een boattrip heb gemaakt om naar de sunset te kijken. De luchten zijn hier prachtig!
De eerste dag heb ik samen met Claire een snorfiets gehuurd en dat is een prettig vervoermiddel. Ik kan rustig om me heen kijken terwijl ik rijd.
Samen met Claire heb ik - al snorrend - weer een aantal tempels gezien.
Iedereen gaat hier op de knieën voor Boeddha maar dat lukt mij eerlijk gezegd niet. Er wordt wat gebeden hier zeg! Ik zou zo graag willen weten wat ze allemaal opbiechten! Soms buigen ze zooo vaak, dan denk ik dat ze wel iets heel ergs gedaan moeten hebben ook al zien ze er hier nog zo onschuldig uit.
Claire is weer vertrokken en ik ben alleen op pad gegaan om dit mooie gebied te verkennen. Gisteren kwam ik bij een klooster terecht. In dit klooster wonen honderdtwintig monniken. Daarnaast wonen er twee mensen, een vrijwilliger die zijn baan heeft opgezegd en sinds twee jaar in het klooster woont en werkt. (Alsof monniken geen mensen zijn:-). Hij zorgt ervoor dat de monniken eten krijgen. De kok woont en werkt ook in het klooster. Als je die man ziet dan zou je denken dat het een zwerver is die onder bruggen slaapt. Gatver, wat een onverzorgd type. Hij slaapt in de keuken, in de inloopkast? Ik zag tenminste een kast met heeel veel pannen en n oud en versleten matrasje.
Ik had een leuk gesprek met de andere vrijwilliger die het ontbijt verzorgt..
Bovendien had ik geluk. Het was bijna elf uur en 'voedertijd' voor de monniken!
Ik mocht blijven om te kijken, foto's maken en ik mocht alles vragen.
Om een lang verhaal kort te maken.Hij vertelde mij dat zondag een drukke dag is in het klooster, Dan moet er niet alleen voor de monniken worden gekookt maar ook voor de studenten van de secundairy school.
Ik bood aan om te komen helpen. Vanmorgen zat ik vóór zes uur op de snorfiets richting het klooster en ik heb me reuzegoed vermaakt.
Het is hier om half zes al helemaal licht en er reden al heel wat bromfietsjes rond.
De monniken beginnen om half zes met hun ochtendgebed, zes uur eten, daarna 'klussen' bidden en rust. Om elf uur 's ochtends de tweede maaltijd en daarna studietijd. Ze eten niet eerder weer dan de volgende dag. Ze mogen de rest van de dag alleen nog maar water drinken.
Als t dus 'voedertijd' voor de monniken is, dan luidt iemand de bel en komen de monniken aanlopen met hun etensbak (zie foto) -waar rijst in wordt gedaan bij de ingang -en neemt een ieder plaats aan de lange rij tafels. Volgens mij de oudste voorop en eindigend met de jongste. De jongste is vier jaar oud(!). Hij is in het klooster gekomen nadat zijn vader was overleden en zijn moeder is hertrouwd!
Eén van de monniken begint met een kort gebed en daarna gaat iedereen eten. Er wordt bijna niet gesproken tijdens het eten. Als het eten op is dan gaat de eerste tafel opstaan, de andere tafels volgen en loopt iedereen in een lange rij naar buiten. Slippers aan en weer wegwezen.
Dit klooster wordt gesponsord door gasten die vandaag ook aanwezig waren. Omdat zij geld geven bidt één van de monniken ook met hen. Nadat de monniken hebben gegeten gaan zij aan tafel.
Van het gesponsorde geld wordt voedsel ingekocht.
Elke dag komen vrijwilligers uit het dorp helpen met de maaltijden.
Mijn eerste klusje vanmorgen was grappig. Het eten stond al op tafel voor de monniken en ik moest met een waaier langs de tafels om de vliegen weg te houden van het eten. Ik heb eerst geprobeerd een aantal vliegen te vermorzelen, maar dat was niet de bedoeling zei een vrijwilliger tegen mij.. Leven en laten leven. Jammer. Persoonlijk maak ik vliegen met alle liefde dood.
Nadat de monniken gegeten hadden moest ik met een heel vies stinkend doekje de tafels schoonmaken. Daarna heb ik met n groep mensen van een plaatselijk hotel eten in zakjes gemaakt voor de school.
Dat was een belevenis!
Achter het klooster en in de keuken werd rijst gekookt en eieren gebakken en uien gesneden en weet ik wat allemaal. In de keuken brandden de ovens volop. Er zat een mannetje bovenop het aanrecht door de pan te roeren, Verderop stond een man met een schop!!:-) door een enorme pan te roeren.
Achter de keuken werd op een open vuur de rijst gekookt.
Een andere groep op een andere plek deden eten in bakjes en de laatste groep zat binnen om de 'eindcontrole' te doen. Het was een hele drukte en er werd flink geschreeuwd en geroepen naar elkaar!
Daarna moest het eten op de school bezorgd worden en vroeg iemand of ik zin had om mee te gaan. Tuurlijk, ik wil alles meemaken. Ik met een stel kerels achter in de bak van een grote auto en eten gebracht. Omdat ze wel in de gaten hadden dat ik graag wilde helpen lieten ze mij het eten aan de mensen geven, Ik was er maar mooi druk mee:-)
Terug in het klooster heb ik nog bij de kinderen gekeken. Zij hadden 'zondagsschool' en gingen na de les gezamenlijk eten. Ik voel me hier soms
net een aap. Ik word echt bekeken en ik kijk gewoon terug; kan me niks schelen:-)
Ik maak foto's van hen en zij van mij.
Toen ik wegging zeiden ze dat ik altijd terug mocht komen.
Nu overweeg ik serieus om het klooster in te gaan! Dan vraag ik wel of mijn haar 'mag blijven zitten'!
Heel veel liefs,
Harmien
Oooooo, wat geniet ik enorm van deze vakantie en van dit - voor mij - nieuwe land!
Sinds vrijdagmorgen ben ik in Bagan.
Tijdens de nachtrit hier naartoe heb ik Claire uit New York ontmoet, een pittige tante met reiservaring.
Bagan is een prachtige plaats en bestaat uit drie delen. Old Bagan, New Bagan en Nyaung Oo.
Bagan is weids, rustig, groen en bezaaid met tempels, pagoden en stoepa's. Wat is het verschil?
Een stoepa is koepel- of watermeloenvormig en je kunt er niet naar binnen.
Een pagode is een offerplaats waar één of meerdere standbeelden van Boeddha staan.
Een tempel is vierkant of rechthoekig en loopt uit in een kleine stoepa. Meestal heeft een tempelvier ingangen.
Het voelt alsof ik op een eiland zit en dat komt misschien omdat ik gisteren een boattrip heb gemaakt om naar de sunset te kijken. De luchten zijn hier prachtig!
De eerste dag heb ik samen met Claire een snorfiets gehuurd en dat is een prettig vervoermiddel. Ik kan rustig om me heen kijken terwijl ik rijd.
Samen met Claire heb ik - al snorrend - weer een aantal tempels gezien.
Iedereen gaat hier op de knieën voor Boeddha maar dat lukt mij eerlijk gezegd niet. Er wordt wat gebeden hier zeg! Ik zou zo graag willen weten wat ze allemaal opbiechten! Soms buigen ze zooo vaak, dan denk ik dat ze wel iets heel ergs gedaan moeten hebben ook al zien ze er hier nog zo onschuldig uit.
Claire is weer vertrokken en ik ben alleen op pad gegaan om dit mooie gebied te verkennen. Gisteren kwam ik bij een klooster terecht. In dit klooster wonen honderdtwintig monniken. Daarnaast wonen er twee mensen, een vrijwilliger die zijn baan heeft opgezegd en sinds twee jaar in het klooster woont en werkt. (Alsof monniken geen mensen zijn:-). Hij zorgt ervoor dat de monniken eten krijgen. De kok woont en werkt ook in het klooster. Als je die man ziet dan zou je denken dat het een zwerver is die onder bruggen slaapt. Gatver, wat een onverzorgd type. Hij slaapt in de keuken, in de inloopkast? Ik zag tenminste een kast met heeel veel pannen en n oud en versleten matrasje.
Ik had een leuk gesprek met de andere vrijwilliger die het ontbijt verzorgt..
Bovendien had ik geluk. Het was bijna elf uur en 'voedertijd' voor de monniken!
Ik mocht blijven om te kijken, foto's maken en ik mocht alles vragen.
Om een lang verhaal kort te maken.Hij vertelde mij dat zondag een drukke dag is in het klooster, Dan moet er niet alleen voor de monniken worden gekookt maar ook voor de studenten van de secundairy school.
Ik bood aan om te komen helpen. Vanmorgen zat ik vóór zes uur op de snorfiets richting het klooster en ik heb me reuzegoed vermaakt.
Het is hier om half zes al helemaal licht en er reden al heel wat bromfietsjes rond.
De monniken beginnen om half zes met hun ochtendgebed, zes uur eten, daarna 'klussen' bidden en rust. Om elf uur 's ochtends de tweede maaltijd en daarna studietijd. Ze eten niet eerder weer dan de volgende dag. Ze mogen de rest van de dag alleen nog maar water drinken.
Als t dus 'voedertijd' voor de monniken is, dan luidt iemand de bel en komen de monniken aanlopen met hun etensbak (zie foto) -waar rijst in wordt gedaan bij de ingang -en neemt een ieder plaats aan de lange rij tafels. Volgens mij de oudste voorop en eindigend met de jongste. De jongste is vier jaar oud(!). Hij is in het klooster gekomen nadat zijn vader was overleden en zijn moeder is hertrouwd!
Eén van de monniken begint met een kort gebed en daarna gaat iedereen eten. Er wordt bijna niet gesproken tijdens het eten. Als het eten op is dan gaat de eerste tafel opstaan, de andere tafels volgen en loopt iedereen in een lange rij naar buiten. Slippers aan en weer wegwezen.
Dit klooster wordt gesponsord door gasten die vandaag ook aanwezig waren. Omdat zij geld geven bidt één van de monniken ook met hen. Nadat de monniken hebben gegeten gaan zij aan tafel.
Van het gesponsorde geld wordt voedsel ingekocht.
Elke dag komen vrijwilligers uit het dorp helpen met de maaltijden.
Mijn eerste klusje vanmorgen was grappig. Het eten stond al op tafel voor de monniken en ik moest met een waaier langs de tafels om de vliegen weg te houden van het eten. Ik heb eerst geprobeerd een aantal vliegen te vermorzelen, maar dat was niet de bedoeling zei een vrijwilliger tegen mij.. Leven en laten leven. Jammer. Persoonlijk maak ik vliegen met alle liefde dood.
Nadat de monniken gegeten hadden moest ik met een heel vies stinkend doekje de tafels schoonmaken. Daarna heb ik met n groep mensen van een plaatselijk hotel eten in zakjes gemaakt voor de school.
Dat was een belevenis!
Achter het klooster en in de keuken werd rijst gekookt en eieren gebakken en uien gesneden en weet ik wat allemaal. In de keuken brandden de ovens volop. Er zat een mannetje bovenop het aanrecht door de pan te roeren, Verderop stond een man met een schop!!:-) door een enorme pan te roeren.
Achter de keuken werd op een open vuur de rijst gekookt.
Een andere groep op een andere plek deden eten in bakjes en de laatste groep zat binnen om de 'eindcontrole' te doen. Het was een hele drukte en er werd flink geschreeuwd en geroepen naar elkaar!
Daarna moest het eten op de school bezorgd worden en vroeg iemand of ik zin had om mee te gaan. Tuurlijk, ik wil alles meemaken. Ik met een stel kerels achter in de bak van een grote auto en eten gebracht. Omdat ze wel in de gaten hadden dat ik graag wilde helpen lieten ze mij het eten aan de mensen geven, Ik was er maar mooi druk mee:-)
Terug in het klooster heb ik nog bij de kinderen gekeken. Zij hadden 'zondagsschool' en gingen na de les gezamenlijk eten. Ik voel me hier soms
net een aap. Ik word echt bekeken en ik kijk gewoon terug; kan me niks schelen:-)
Ik maak foto's van hen en zij van mij.
Toen ik wegging zeiden ze dat ik altijd terug mocht komen.
Nu overweeg ik serieus om het klooster in te gaan! Dan vraag ik wel of mijn haar 'mag blijven zitten'!
Heel veel liefs,
Harmien
-
05 Juni 2016 - 15:59
Bertus:
Lieve Harmien,
Wat een heerlijke verhalen, je kunt er straks wel een reisboek van schrijven.
En genieten dat doe je, dat lees ik ook in je verhalen.
Je rugzak is straks te klein om het allemaal mee naar huis te nemen, dus geniet er maar veel van.
Liefs Bertus -
05 Juni 2016 - 18:42
Harry:
Hallo Mientie,
Ik lees met plezier jou verhalen. En ik wil ze (als je terug bent) nog 'n keer horen.
Fijn dat je geniet van al die ervaringen in Azië.
Nog veel plezier en tot straks.
Lfs, Harry
-
06 Juni 2016 - 10:18
Martine:
He lieve Harmieneke, wat eem prachtig verhaal hen je geschreven en wat een belevenis. Wat ontzettend fijn dat je zo aan ht genieten bent...liefs
-
06 Juni 2016 - 10:53
Stans:
Lieve zus
Wat ontzettend leuk om via vrijwilligerswerk zo dichtbij te
komen, bij het reilen en zeilen van de monniken. Wel grappig
die kale koppies bij elkaar en de schoenen op een rijtje.
Mooi en waardevolle reis!
Liefs, Stans -
06 Juni 2016 - 12:31
Ineke:
Lieve zus,
Alweer een bijzondere belevenis. Je beleeft het zeer intensief en ik proef
uit je woorden dat je er heeel veel van geniet.
Je schrijft dat er zoveel gebeden wordt, en je afvraagt wat ze op te biechten hebben.
Volgens mij krijg je niet de kans iets uit te vreten als je aldoor op de knieen moet;-)
Maar het ziet er allemaal zeer liefdevol uit. Vooral als je er ook nog deel van uit mag maken.
Dat is aan jou wel toevertrouwd.
De foto's die je eraan toevoegt geven een mooie impressie van de trip.
Ga zo door! Ik smul van je verhalen.
liefs, Ineke xx
-
06 Juni 2016 - 13:00
Jan Kolkman:
Hallo Harmien,
Ik zit erg te genieten van jouw reisverslagen.
Veel plezier nog en KIEK UUT WAJ DOOT!
Groetjes Jan -
06 Juni 2016 - 20:45
Annita Bonte:
Lieve zus,
Ik zie het weer helemaal voor me,jij op de brommer en jij als vliegenwaaier.En inderdaad ik zie je ook zo donders meppen met die vliegenmepper,maar helaas zijn die beestjes vliegensvlug.Lijkt me prachtig om al die rituelen mee te maken.Prachtige foto's wederom.Ga zo door.........
Liefs,Annita -
07 Juni 2016 - 09:07
Dicky:
Wat een bijzondere manier om vakantie te vieren,maar wat mag je dicht bij de mensen daar komen.Super mooi!!!!Dikke knuffel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
